İçerde dokuz maçımız vardı.
Kaldı sekiz.
Şimdi ne yapacağız?
Tüm maçları kazansın diye ümit mi edeceğiz ?
Yoksa hemen düştük diye kabullenecek miyiz ?
Benim düşüncem düşmeyeceğimiz yönünde pek tabi ki. Ama umutla yaşayan da simitle ölüyor ne yazık ki.
Futbolcuların düşüncesi de bu maçla birlikte iyice diplere vurdu.
Moraller alt-üst oldu. Nasıl olmasın ki!
Adamlar iki pas yapamadı. Biz maçlarımızı evimizde oynayacağız diye sevindik de meğerse dereyi görmeden paçaları sıvamışız.
O sahada nasıl rakiplerimizi yeneceğiz?
Maç sonu Hasan Kabze’nin röportajını dinlerken utandım resmen.
Tüm iç saha maçlarında futbolcular zeminden şikayetçi.
Bu zeminde nasıl futbol oynanır ki? Nasıl atak yapılır? Nasıl gol atılır?
Karambolden, ordan biri vurur, öbürüne çarpar, gol olur.
Biz neyi tartışıyoruz ?
Neyin uğruna kendimizi harap ediyoruz?
Her atakta neden sinir krizine giriyoruz?
Neden, bu nedenleri sıralayabiliyoruz ?
Süper lige çıktığımızın farkına varalım diyen başkanımız ve yönetimimiz umarım şimdi varmıştır süper ligin farkına. Daha sezonun başında herkesin zayıf takım olarak gösterdiği Balıkesirspor’un , hala en zayıf takım olduğunun farkına varmışlardır umarım.
Hiç bir şey için olmasa da şu taraftar için oynayın! Son sırada olan takımının düşmeyeceğine inanan taraftar için.
Bundan sonrası için herşeyin hayırlısı diyorum.
Bu yazıyla ilgili forumdaki tartışmaya katılın
Bu yazı 591 kez okundu.
Yükleniyor ...
awe inspiring
inşallah hayırlısı olur bizde düşmemeyi umud ederek finalin güzel bitmesini bekliyoruz….